Πώς λειτουργούν τα συστήματα αποσκληρυντών νερού;

Έχετε δοκιμάσει ποτέ το πόσιμο νερό σας στο σπίτι; Συνήθως, το νερό της βρύσης σας δεν είναι τόσο καθαρό όσο νομίζετε και οδηγεί σε κακή γεύση σκληρού νερού (σκληρότητα, μέταλλα και ρύπους) από την τοπική παροχή νερού. Η σκληρότητα του νερού βασίζεται στη συγκέντρωση σκληρών μετάλλων, όπως ασβέστιο, μαγνήσιο και μαγγάνιο στο νερό. Το "μαλακό νερό" έχει πολύ χαμηλή συγκέντρωση σκληρών ορυκτών, ενώ το "πολύ σκληρό νερό" έχει σχετικά υψηλή συγκέντρωση σκληρών ορυκτών. Η χρήση σκληρού νερού μπορεί να προκαλέσει συσσώρευση ορυκτών μέσα στις συσκευές χρήσης νερού, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμη ζημιά.

Καθώς κοιτάζετε γύρω από το σπίτι σας, αναζητήστε αυτά τα κοινά σημάδια σκληρού νερού: κρούστα ή ιζήματα που μοιάζουν με ορυκτά που συσσωρεύονται γύρω από την κεφαλή του ντους ή τη βρύση, κηλίδες νερού στα πιάτα μετά το πλύσιμο, άκαμπτα ή γκρίζα λεκιασμένα ρούχα αφού τα περάσετε από τα ρούχα και ξηρό ερεθισμένο δέρμα μετά το ντους.
 

Ωστόσο, ο πιο αξιόπιστος τρόπος για να προσδιορίσετε εάν το σπίτι σας έχει σκληρό νερό ή όχι είναι να φέρετε ένα δείγμα νερού σε ένα πιστοποιημένο εργαστήριο δοκιμών νερού.

Λειτουργώντας ως φίλτρο νερού, τα συστήματα αποσκλήρυνσης νερού «μαλακώνουν» το σκληρό νερό αφαιρώντας μεταλλικά ιόντα, όπως το μαγγάνιο ή το ασβέστιο, μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται ανταλλαγή ιόντων. Αυτή η διαδικασία συνίσταται στην ανταλλαγή θετικά φορτισμένων μεταλλικών ιόντων στο σκληρό νερό με θετικά φορτισμένα ιόντα, αφήνοντας το μαλακωμένο νερό απαλλαγμένο από μεταλλικά ιόντα. Υπάρχουν δύο δεξαμενές σε ένα σύστημα αποσκληρυντή νερού που διευκολύνουν αυτήν την ανταλλαγή ιόντων, η δεξαμενή ρητίνης (γνωστή και ως δεξαμενή ορυκτών) και η δεξαμενή αποσκληρυντή άλμης. Η δεξαμενή ρητίνης κάνει το μεγαλύτερο μέρος του νερού μαλακώνοντας καθώς τα ιόντα νατρίου από το διάλυμα άλμης ανταλλάσσουν θέσεις με τα μεταλλικά ιόντα (ιόντα σκληρότητας νερού). Οι χάντρες ρητίνης ανταλλαγής ιόντων και το νερό συνδυάζονται με αποτέλεσμα τα ορυκτά σκληρότητας να συνδέονται με τις χάντρες. Μόλις όλες οι χάντρες ρητίνης καλυφθούν με μέταλλα σκληρότητας, ξεπλένονται από τη δεξαμενή χρησιμοποιώντας είτε χλωριούχο κάλιο είτε χλωριούχο νάτριο. Το νερό που εξέρχεται από τη δεξαμενή ρητίνης περιέχει πολύ μικρό αριθμό ιόντων νατρίου, αλλά δεν περιέχει πλέον υψηλά επίπεδα σκληρών μεταλλικών ιόντων. Μέσω της βαλβίδας ελέγχου, η δεξαμενή άλμης επαναφορτίζει στη συνέχεια τη δεξαμενή ρητίνης μέσω μιας διαδικασίας έκπλυσης όπου η δεξαμενή ρητίνης ξεπλένεται με θαλασσινό νερό από τη δεξαμενή άλμης. Το αλμυρό νερό κορεσμεί τη χάντρα ρητίνης, αφαιρώντας τυχόν κολλημένα μεταλλικά ιόντα και αντικαθιστώντας τα με ιόντα νατρίου. Τα διαλυμένα μέταλλα στη συνέχεια ξεπλένονται και το σύστημα είναι έτοιμο να μαλακώσει ξανά το νερό.
Επεξεργασία αποσκληρυντή νερού